Gününüzü canlandıracak yaratılış sütunları hakkında 3 gerçek

Kredi: NASA, ESA ve Hubble Miras Ekibi (STScI / AURA) NASA, 5 Ocak 2015’te Hubble Uzay Teleskobu tarafından orijinal olarak 1 Nisan 1995’te yakalanan ikonik bir görüntü olan “Yaratılış Sütunları” nın yüksek çözünürlüklü bir versiyonunu yayınladı. Bu fotoğraf daha keskin, daha geniş bir görüntüde.

İşte Yaratılış Sütunları hakkında 8 gerçek.

1. Yaratılış Sütunları 6,500 ışıkyılı uzaklıkta.

   Yaratılışın Herschel Sütunları Kredi: ESA / Herschel / PACS / SPIRE / Tepe, Motte, HOBYS Anahtar Program Konsorsiyumu Hubble Uzay Teleskobu ilk olarak 1995 yılında Yaratılış Sütunları’nı fotoğraflamadan önce, gökbilimciler onları sadece yerlerinden gözlemlemişti. Yeryüzünden 6 bin 500 ışıkyılı uzaklıkta, Yaratılış Sütunlarına ev sahipliği yapan Kartal Bulutsusu (yani M16), çıplak gözle görülebilecek kadar yakın. Eğer yıldızlara bakıyorsanız, sütunlar gece gökyüzünde Serpens ve Yay takımyıldızları arasında otururlar.

2. 30’un üzerinde farklı görüntü ile orijinal Yaratılış Sütunları oluştu.

   Bu tür göksel güzelliğin kolay olduğunu mu düşündün? Tekrar düşün! Arizona Eyalet Üniversitesi astronomları Jeff Hester ve Paul Scowen, destansı nihai ürünü elde etmek için Hubble’ın kamerasıyla çekilen 32 ayrı görüntüyü bir araya getirdiler.

Neden bu kadar çok resim var? Kabaca 1995 yılında Hubble’da yer alan Geniş Alan ve Gezegensel Kamera 2 (WFPC2), bir bebek kuyruklu piyano büyüklüğünde, her biri nesnenin farklı bir parçasını ele geçiren dört ayrı kameraydı. Dört kameranın her biri dört farklı filtre kullanarak iki görüntü aldı.

Bugün, Hubble, WFPC2’den bile daha fazlasını yakalayan yeni ve geliştirilmiş bir kameraya sahip.

1. Yaratılış Sütunları da bir yıkım yeridir.

   Gökbilimcilerin “fil gövdeleri” olarak da adlandırdıkları sütunlar, temel olarak, hidrojen gazı ve tozdan oluşan küçük yıldız kreşleri gibidir. Sütunların içinde yeni yıldızlar gaz bulutlarından besleniyor.

Aynı zamanda, bir grup masif, genç yıldız (kamerada değil), tüm sahneyi yukarıdan aydınlatıyor ve yavaş yavaş yok ediyor. Yeni yıldızlardan gelen ultraviyole ışık, foto-erozyon adı verilen bir işlemde toz ve gazın sütunlarını aşındırıyor.

“Gaz, pasif olarak ısıtılmıyor ve yavaşça uzaya savrulmuyor. Gaz halindeki sütunlar aslında iyonize olur (elektronların atomlardan sıyrıldığı bir süreç) ve devasa yıldızlardan radyasyonla ısıtılır. Ve daha sonra yıldızların güçlü rüzgarları (yüklü parçacıkların barajları) tarafından aşındırılıyorlar, bunlar da bu sütunların üst kısımlarını zımparalıyorlar, ”denildi.