Proxima Centauri

Alpha Centauri’nin tam dibinde bulunan, Dünya’dan yaklaşık 4 ışık yılı uzakta bulunan yıldız. İsmi, bizlere ilham kaynağı olmuştur.

Yıldızın yakınlığından dolayı Dünya’ya olan uzaklığı ve açısal çapı direkt olarak ölçülebilir. Proxima Centauri’nin kütlesi yaklaşık bir Güneş kütlesi‘nin sekiz katı olup ortalama yoğunluğu Güneş’ten yaklaşık 40 defa daha fazladır. Çok düşük parlaklığa sahip olmasına rağmen Proxima, parıltılı yıldızlar sınıfına girer, çünkü manyetik aktivitesi nedeniyle rastgele parlaklığında artmalar meydana gelir. Yıldızın içindeki konveksiyon sebebiyle ortaya çıkan manyetik alan, patlamalar ve püskürtmeler ortaya çıkarır. Toplam X ışını emisyonu Güneş’in ürettiğine benzerdir. Proxima Centauri’nin merkezindeki yakıtın konveksiyon sayesinde karıştırılması ve yıldızın nisbî olarak düşük enerji üretme oranı bir anakol yıldızı olduğunu ve dört trilyon yıl boyunca da öyle olacağını gösterir.

En yakın dış gezegen: Proxima Centauri B

Yeryüzüne en yakın dış gezegen nasıl görünüyor? Araştırmacılara göre top güllesi gibi bir dünyadan, yarısına kadar okyanuslarla kaplı bir gezegene kadar hepsi mümkün.

Proxima b adı verilen bu dış gezegenin, yıldızı Proxima Centauri ile arasındaki yörünge mesafesi; Merkür ile Güneş arasındaki yörünge mesafesinin yalnızca onda biri. Ancak kırmızı cüce Güneş’ten 600 kat daha soluk ışığa sahip olduğu için, Proxima b’nin yıldızının yaşama elverişli uzaklıkta bulunması muhtemel. Bu uzaklık; gezegenin, üzerinde sıvı su bulundurabilecek kadar sıcak olmasına ve belki de bildiğimiz şekliyle yaşam barındırabilmesine olanak sağlayabilir.

Eğer Proxima b’nin top güllesi şeklinde bir gezegen olduğunu varsayarsak, Dünya’dan yaklaşık yüzde 6 daha küçük olabileceğini düşünebiliriz. Gezegenin bu kadar yoğun ve tamamen kuru versiyonunda, kütlesinin üçte ikisinin yoğun metal çekirdekten, geri kalan kısmın da bu çekirdeği çevreleyen kayalık kabuktan oluştuğu söylenebilir.

Başka bir görüş, eğer Proxima b Satürn’ün en büyük uydusu Titan gibi yarısı su buzundan oluşmuş olsaydı, hacim olarak Dünya’dan kabaca yüzde 40 daha büyük olurdu. Bu senaryoya göre gezegen yaklaşık 193 km derinliğinde okyanus ile kaplanmış olurdu. Bu küresel okyanusun altında basınç o kadar yüksek olurdu ki su, metal çekirdek ve kayalık mantonun üzerinde yüksek basınçlı buza dönüşürdü.